آخرین لحظه ( شهادت )

در روز 23 دی ماه 1356 هواپیمای دشمن بر فراز شهر اراک مشاهده میشوند و آژیر قرمز به صدا در میاید ؛ هرکس به دنبال مأمن و پناهی میگردد .

مدرسه تعطیل میشود و مدیر مدرسه همه دانش آموزان را به خانه هایشان روانه میکند و به مریم میگوید : « صبر کن تا با هم برویم خودم شما را به منزل میرسانم . »

بعد از مدتی ، وضعیت سفید اعلام میشود . مریم که در مدرسه است از مدیر مدرسه میخواهد تا خودش به منزل برود تا بیش از این مادرش را نگران و چشم انتظار نگاه ندارد .

هواپیماهای میراژ فرانسوی _ که پیشرفته تر از دیگر انواع هواپیماهای جنگی بودند _ چند دقیقه بعد از اوّلین بمباران ، باز میگردند و خانه های سازمانی را مورد هدف قرار میدهند .

پدر مریم میگوید :  از پنجره ی اتاق کارم گرد و غبار زیادی در اطراف منازل مسکونی مشاهده کردم و خود را به منزل رساندم . آنجا هدف حمله قرار گرفته بود و همه چیز از بین رفته بود و چیزی جز تلی از خاک باقی نمانده بود .

همسرم و پسرم ، یونس را پر از خاکو خون دیدم ؛ صحنه ی دردناکی بود ، همسرم فقط فریاد میزد : «مریم ، مریم»

او نگران میرم بود که به خانه برنگشته و در مدرسه مانده است . همه ی زندگی ما ویران شده بود و صحنه های غم انگیز زیادی از مقابل چشمانم میگذشت .

نمیدانم با چه توانی راه میرفتم ، بی شک امید یافتن و دیدن سلامتی پاره ی تنم ، مریم ، پاهایم را به حرکت وا میداشت .

من و پسرم  ، مقداد ، به دنبال مریم همه جا را گشتیم . به همه ی بیمارستان ها سر زدیم اما اثری از او نبود .

لحظه ی سخت و دردناک زندگیمان فرا رسید ...

باور کردنی نبود ، تنها جایی که برای جستجوی پاره تن و نور چشم ما مانده بود ؛ جایی نبود جز پزشکی قانونی .

مگر دل میگذارد حتی بیندیشی فرزندت در آنجاست . همراه پسرم وارد پزشکی قانونی شدیم در حالی که چشم جز اشک چیزی نمی دید . هر دو از شدت ناراحتی بر سر میزدیم و در اتاقی که پر از پیکر مطهر شهدای بی گناه بود ، به دنبال مریم میگشتیم .

هر لحظه آرزو میکردم ، زمان از حرکت بایستد و به عقب برگردد . اما تقدیر بر این بود که چهره ی زیبای دخترم را غرق در خون و در حالی که یک پایش از بدن جدا شده بود ، ببینم .

هنوز از پای قطع شده ی مریم ، خون می آمد و پایش را در گوشه ای یافتیم و در کنار بدن پاکش قرار دادیم .

او از کنارمان رفت و ما را در غربت و تنهایی جا گذاشت تا به آرزوی دیرینش ، شهادت برسد .

آری ، مریم پاک و سبک بال به دیدار خدا می رود و دعای صادقه اش به اجابت میرسد .